Gerir a angústia, a perspetiva
A paz ou a guerra,
Gerir a saudade, o futuro, a realidade
Gerir a fome que só desaparece
Quando se mata,
Gerir a vontade, o desejo, o lume que nos enxameia
O sol que nos abraça e o mar que nos rodeia.
Gerir as lágrimas e os sorrisos
O que pensamos ser
A noite e o dia que trazemos dentro de nós
E nesta contenção de sermos sociais
Termos tempo para ficar e ir
Meditar e lembrar sem esquecer de amar
Que somos a única vida que nos une,
E gratos voltamos a beijar e a percorrer
O caminho dos corpos na torrente da urgência
E da plena ousadia de continuar.
O mundo só acaba depois de amar.
O mundo só acaba depois...
Os meus links